ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΝΔΑΛΟΥ

Τα Μανταλάκια-τεύχος 7

Τα Μανταλάκια

Η εφημερίδα της Ε΄-Στ΄Τάξης

Σχ Έτος 2014-15

Τεύχος 7 Μάρτιος

«Το σχολείο των ονείρων μας»

Οι μαθητές της Ε΄-Στ΄ Τάξης αποφάσισαν να συμμετέχουν στο διαγωνισμό που διοργάνωνε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα : «Το σχολείο των ονείρων μας». Αποφασίσαμε να ονειρευτούμε ένα σχολείο μαγικό που μπορεί να υλοποιηθεί. Ένα σχολείο που ανάμεσα στους μαθητές να μην γίνονται διακρίσεις. Όλοι διαφορετικοί-όλοι ίσοι. Να μην υπάρχει σχολικός εκφοβισμός. Ένα σχολείο που το χαμόγελο να κυριαρχεί, η αγάπη μα πάνω από όλα η ΙΣΟΤΗΤΑ. Έτσι αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε έναν τοίχο στην αυλή του σχολείου μας.

Ζωγραφίσαμε στον τοίχο ένα όμορφο τοπίο με πράσινο για τη φύση και γαλάζιο τον ουρανό. Πολλά λουλούδια πολύχρωμα και τρία σχολεία που είχαν μέσα μαγικά γράμματα. Διαβάζοντας τα γράμματα με τη σειρά συμπληρωνόταν η λέξη: Ισότητα.

Τώρα το σχολείο μας έγινε ακόμη πιο όμορφο!

Νίκος

Μάρτιος

Ο Μάρτιος η Μάρτης είναι ο τρίτος μήνας του χρόνου και ο πρώτος μήνας της Άνοιξης. Στις 25 Μαρτίου γιορτάζουμε την επανάσταση του 1821 και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Την πρώτη του μηνός τα παιδιά φοράνε τον Μάρτη, δηλαδή κόκκινη κι άσπρη κλωστή . Και στο τέλος του μήνα το κρεμάνε σε ένα κλαδί ,για να το πάρουν τα χελιδόνια.

Αλέξανδρος -Ακριβή 

Η Άνοιξη

Ο μήνας μπορεί να είναι Μάρτιος αλλά η Άνοιξη δεν έχει έρθει ακόμα. Ο Μάρτιος είναι γνωστός για τις πολλές αλλαγές στον καιρό , μια κάνει κρύο και μια ζέστη. Επειδή ζούμε σε ορεινή περιοχή τα σύννεφα μαζεύονται στο Πίκο και τις τελευταίες μέρες βρέχει συνέχεια. Η Άνοιξη είναι η αγαπημένη μας εποχή, γιατί όταν έχει λιακάδα παίζουμε έξω με τους φίλους μας. Εύχομαι ο καιρός να καλυτερεύσει σύντομα , να μη βρέχει για να χαρούμε την Άνοιξη.

Κωνσταντίνα -Διαμαντής

Χαιρετισμοί

Αμέσως μετά την Καθαρά Δευτέρα, την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδας, καθώς και για τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες, ψάλλονται στην εκκλησία μας οι ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ.
Η Παρασκευή των πρώτων Χαιρετισμών, απέχει χρονικά ακριβώς 44 ημέρες πριν από την ημέρα του Πάσχα.

Η λειτουργία των Χαιρετισμών τελείται πάντοτε τα απογεύματα της Παρασκευής

Οι Χαιρετισμοί είναι γνωστοί επίσης και με την ονομασία ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ,  Είναι χωρισμένος σε τέσσερεις ΣΤΑΣΕΙΣ, οι οποίες πραγματοποιούνται τις τέσσερις κατά σειρά Παρασκευές

Την πέμπτη κατά σειρά Παρασκευή ψάλλονται και οι τέσσερις στάσεις σε μία μεγαλειώδη λειτουργία, που αποτελεί την ολοκλήρωση των χαιρετισμών και σηματοδοτεί την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας

Ο ΥΜΝΟΣ ονομάστηκε ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ, από ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη τον 7ο αιώνα μ.Χ. όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από μία πολύ σφοδρή επίθεση των Αράβων. Το γεγονός της νίκης των Ελλήνων αποδόθηκε στην παρέμβαση της Παναγίας.
Στην συνέχεια, για να την ευχαριστήσουν, το πλήθος εισήλθε στον μεγαλοπρεπέστατο ναό της Αγίας Σοφίας, όπου έψαλλαν όλοι μαζί ΟΡΘΙΟΙ τον Ακάθιστο Ύμνο.

Ο ποιητής των «Χαιρετισμών» είναι μάλλον ο Ρωμανός ο Μελωδός

 ΡΑΦΑΗΛ-ΤΑΣΟΣ -ΚΙΚΗ

Ο κύκλος των χελιδονιών και των πελαργών

Ο κύκλος των χελιδονιών και των πελαργών είναι ίδιος. Τα χελιδόνια και οι πελαργοί ταξιδεύουν την Άνοιξη για τις ζεστές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα. Στη συνέχεια, όταν έρχεται ο Χειμώνας φεύγουν και πηγαίνουν σε χώρες που ξεκινάει η Άνοιξη. Η φωλιά που χτίζουν είναι αξιοθαύμαστη. Με λάσπη, ξυλάκια, πούπουλα φτιάχνουν μια φωλίτσα ζεστή. Στο ίδιο σπίτι επιστρέφουν και την επόμενη χρονιά. Αν η φωλιά τους χαλάσει προσπαθούν να τη φτιάξουν στο ίδιο σημείο. Λένε πως τα χελιδόνια πηγαίνουν σε σπίτια που έχει καλούς ανθρώπους και φέρνουν τύχη σ? αυτό το σπίτι.

Οι πελαργοί επιστρέφουν και αυτοί στις φωλιές που έχουν κάνει στις κολώνες ή στο καμπαναριό. Λένε πως αν ένα χωριό έχει πολλούς πελαργούς πολλά παιδάκια θα γεννηθούν.

 Μαρία- Δημήτρης

25 η Μαρτίου

Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη για ελευθερία μετά από 400 χρονιά σκλαβιά. Οι Έλληνες ενώθηκαν και ήταν αποφασισμένοι να φέρουν την ελευθερία. Να δημιουργηθεί ελληνικό κράτος και να σώσουμε τη θρησκεία μας.

Η επανάσταση ξεκίνησε στην Πελοπόννησο γιατί οι Τούρκοι εκεί ήταν λιγότεροι από ότι σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Ένα γεγονός που βοήθησε είναι ότι εκείνη την περίοδο ο Αλί Πασάς δεν τα πήγαινε καλά με το Σουλτάνο. Έτσι οι Έλληνες βρήκαν την ευκαιρία αφού ο Σουλτάνος ασχολούνταν με τον Αλί Πασά. Η επανάσταση ξεκινάει και οι ήρωές μας, ο Κολοκοτρώνης ελευθερώνουν την Καλαμάτα και τις άλλες πόλεις της Πελοποννήσου.

Αυτή η μέρα είναι πολύ σημαντική για μας τους Έλληνες. Μας θυμίζει τον αγώνα που κάνανε οι προγονοί μας για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.

                Δημήτρης -Αθανασία -Σοφία

Μάρτης-Βραχιόλι

Μάρτης είναι ένα έθιμο, στο οποίο φοράμε ένα βραχιολάκι στο χέρι που είναι φτιαγμένο από κόκκινη και άσπρη κλωστή. Το πλέκουμε και το φοράμε την 1 Μαρτίου. Το έθιμο αυτό υπάρχει και στη Βουλγαρία, όπου εκεί αποκαλείται Μαρτενίτσα. Επίσης φοριέται και στη Ρουμανία. Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο με βαλκανική διασπορά. Πιστεύουν ότι έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα ελευσίνια μυστήρια. Έδενα με κλωστή την κρόκη στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Από την 1^η ως τις 31 του Μάρτη τα παιδιά φορούσαν στον καρπό το Μάρτη, το οποίο προστατεύει το πρόσωπο από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης για να μην καούν. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού για να μην σκοντάφτουν οι κάτοχοί του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα και το αφήνουν πάνω στα λουλούδια ή στα δέντρα βλέποντας το πρώτο χελιδόνι. Δε ξεχάσαμε και εμείς να βάλουμε Μάρτη και αυτό το έθιμο θα το συνεχίσουμε και εμείς.

Αριστέα -Χριστίνα

Αλμπέρ Αϊνστάιν

Ο   Αλμπέρ Αϊνστάιν γεννήθηκε το 1879 στις 14 Μαρτίου στο Ουλμ της Γερμανίας. Σπούδασε στην Πολυτεχνική Ακαδημία Ζυρίχης στην Ελβετία όπου ολοκλήρωσε με επιτυχία τέσσερα χρόνια σπουδών στην Φυσική. Μετά την αποφοίτησή του, το 1900, πήρε την ελβετική υπηκοότητα, δούλεψε για δύο μήνες ως καθηγητής μαθηματικών.Το1902 προσλήφθηκε ως εξεταστής στο Ελβετικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη. Το 1921τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ «για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική, και για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου» Το 1940 πολιτογραφήθηκε Αμερικανός.

Γιώργος

Τα δίδυμα αδέρφια(Αφρικάνικο παραμύθι)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γυναίκα που γέννησε δύο δίδυμα αγόρια. Τα ονόμασε Λουέμπα και τον άλλο Μαβούγκου. Την ημέρα που γεννήθηκαν, μια μάγισσα έδωσε στη μητέρα τους δύο πέτρες, λείες και στρογγυλές. Η μάγισσα είπε στη μητέρα τους πως οι πέτρες ήταν τα φυλαχτά τους και ότι δεν έπρεπε να τα βγάλουν από το λαιμό τους ποτέ. Όταν τα παιδιά θα μεγάλωναν έπρεπε να τους ενημερώσει. Η γυναικά έκανε ότι ακριβώς της είπε η μάγισσα, τα παιδιά μεγάλωσαν και έγιναν δύο πολύ όμορφα παλικάρια.

Ένα πρωί ο Μαβούγκου αποφάσισε να ταξιδέψει, γιατί η ζωή στο χωριό του φαινόταν πολύ μονότονη και τον είχε κουράσει πολύ. Έτσι το ανακοίνωσε στη μητέρα του.

«Δεν έχω καμιά αντίρρηση να φύγεις παιδί μου και να ταξιδέψεις, αλλά στεναχωριέμαι που δε μπορώ να σου δώσω κάτι μαζί σου αφού είμαστε τόσο φτωχοί». «Μη στεναχωριέσαι μητέρα», είπε ο Μαβούγκου «άλλωστε είναι καιρός να δοκιμάσω τη δύναμη του φυλαχτού μου». Έτσι, αποχαιρέτησε τη μητέρα και ξεκίνησε για το ταξίδι του. Κατευθύνθηκε προς τοδάσος. Όταν έφτασε εκεί, έκοψε μερικά φύλλα και τα άγγιξε με το φυλαχτό του και ρίχνοντας τα φύλλα ένα-ένα είπε:

   «Να γίνεις άλογο»   «Να γίνεις μαχαίρι»   «Να γίνεις τουφέκι»

Έτσι και έγινε! Ένα πανέμορφο άλογο με άσπρα πόδια και μαύρο σώμα ξεπήδησε μπροστά του, ένα μαχαίρι βρέθηκε κρεμασμένο στο ζωνάρι του και τέλος ένα τουφέκι περάστηκε στον ώμο του. Ο Μαβούγκου χάρηκε πολύ. Καβάλησε αμέσως το άλογο και ξεκίνησε για το ταξίδι του. Κάποια στιγμή κουράστηκε και πείνασε. Τότε κρατώντας το φυλαχτό του είπε: «Λοιπόν φυλαχτό μου, κουράστηκα και πείνασα. Θα με αφήσεις να πεθάνω της πείνας»; Και αγγίζοντας μια πέτρα ένα τεράστιο και πλουσιοπάροχο τραπέζι απλώθηκε μπροστά του με όλες τις λιχουδιές.

Έτσι ο Μαβούγκου αφού έφαγε και ήπιε συνέχισε το ταξίδι του. Καθώς συνέχιζε είδε μια όμορφη πολιτεία. Εκεί ερωτεύτηκε την κόρη του βασιλιά, δεσμεύτηκαν καιεγκαταστάθηκε εκεί. Από την άλλη ο Λουέμπα δοκίμασε το φυλαχτό του και ζήτησε να γίνουν πλούσιοι αυτός και η οικογένειά του και να καταφέρουν να βρούν τον Μαβούγκου και όλα αυτά έγιναν. Βρήκαν τον Μαβούγκου και ο Λουέμπα ερωτεύτηκε την αδερφή της γυναίκας του αδερφού του. Έγιναν πλούσιοι και ευτυχισμένοι με τους γονείς τους, τον βασιλιά και τηβασίλισσα. Τέλος χάρη στο φυλαχτό έζησαν ευτυχισμένοι όπως δεν ένιωσαν ποτέ.Ομάδα Θεσσαλονίκης      

Χριστίνα -Ραφαήλ -Νίκος -Βάσω

• Επόμενο >